قانون حفظ اعتبار اسناد سجلی و جلوگیری از تزلزل آنها
ایران کدیفای > قوانین و مقررات > دفتر ۱۲) مجموعه قوانین و مقررات ثبتی (احوال، اسناد، املاک و شرکت ها) > مجموعه قوانین و مقررات ثبت احوال و اسناد سجلی
قانون حفظ اعتبار اسناد سجلی و جلوگیری از تزلزل آنها مصوب ۱۳۶۷/۱۱/۰۲
شناسنامه:
شماره روزنامه رسمی: ۱۲۸۲۰
تاریخ روزنامه رسمی: ۱۳۶۷/۱۲/۰۸
شماره ابلاغ: ۱۰۷۶۷۸/ق ۹۰
تاریخ ابلاغ: ۱۳۶۷/۱۱/۲۶
مرجع تصویب: ۱۳۶۷/۱۱/۰۲
تاریخ تصویب: مجلس شورای اسلامی
متن قانون:
ماده واحده – از تاریخ تصویب این قانون تغییر تاریخ تولد اشخاص ممنوع است.
تبصره – صاحب شناسنامه تنها یک بار در طول عمر و در صورتی که اختلاف سن واقعی با سن مندرج در اسناد سجلی به تشخیص کمیسیونی مرکب از فرماندار یا بخشدار، رئیس اداره ثبت احوال محل و پزشک منتخب، مدیرعامل سازمان بهداری استان و رئیس شورای اسلامی شهر و یا بخش محل صدور شناسنامه و با عضویت و ریاست قاضی دادگاه صالحه محل تشکیل میگردد بیش از پنجسال باشد میتواند سن خود را اصلاح نماید.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و یک تبصره در جلسه علنی روز یک شنبه مورخ دوم بهمن ماه یک هزار و سیصد و شصت و هفت مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۶۷/۱۱/۱۲ به تائید شورای نگهبان رسیده است.موسسه حقوقی مدافعان کبیر در تهران شما را در حل مشکلات حقوقیتان یاری می رساند با ما تماس بگیرید.
قانون تعیین تکلیف تابعیت فرزندان حاصل از زنان ایرانی با مردان خارجی
قانونگذار در سال ۱۳۹۸ با اصلاح قانون تعیین تکلیف تابعیت فرزندان حاصل از زنان ایرانی با مردان خارجی سال ۱۳۸۵،این اجازه را به مادر فرزند داده تا قبل سن ۱۸سالگی فرزند خود برای گرفتن تابعیت به شرط نداشتن مشکلات امنیتی و به تشخیص وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران به تابعیت ایران در می‌آید.در صورتیکه فرزند به سن ۱۸سال برسد و مادر اقدام به اخذ تابعیت برای وی نکند،فرزند شخصاً میتواند اقدام به تابعیت کند مشروط به کسب اجازه از وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران.
دستورالعمل مربوط به تغییر نام
تغییر نام سابق بر این توسط دادگاه انجام می‌گرفت ولیکن مطابق با دستورالعمل صادره تغییر نام در صلاحیت اداره ثبت احوال صورت گرفت،شخص با همراه داشتن کارت ملی و شناسنامه خود و هزینه واریزی اقدام به درخواست تغییر نام مینماید.
دستورالعمل مربوط به نام خانوادگی
مطابق با دستورالعمل صادره افراد بالای ۱۸ سال حق درخواست تغییر نام خانوادگی خود را دارند ،نام خانوادگی جدید نباید همانند آن سابق در آن در همان حوزه ثبتی،ثبت شده باشد ،اگر هم ثبت شده باشد شخصی که میخواهد همان فامیلی که سابقه مقدم در اداره ثبت دارد را ثبت کند،میبایست از شخص اول که آن فامیلی را ثبت کرده کسب اجازه نماید.و یا اینکه با اضافه کردن پسنود یا پیشوند به آن فامیلی و تغییر مختصر در آن درخواست خود را به اداره ثبت احوال محل سکونت خود بدهد
قانون حمایت از کودکان بی سرپرست
قانون حمايت از كودكان و نوجوانان بي سرپرست و بدسرپرست - مصوب 1392/06/31
معاونت تدوین، تنقیح و انتشار قوانین و مقررات - معاونت حقوقی ریاست جمهوری (Qavanin.ir)
قانون حمايت از كودكان و نوجوانان بي سرپرست و بدسرپرست
مصوب 1392,06,31
با اصلاحات و الحاقات بعدي
ماده 1 ـ سرپرستي كودكان و نوجوانان فاقد سرپرست به منظور تأمين نيازهاي مادي و معنوي آنان، با اذن مقام معظم رهبري و مطابق مقررات اين قانون صورت مي گيرد.
ماده 2 ـ امور مربوط به سرپرستي كودكان و نوجوانان بي سرپرست، با سازمان بهزيستي كشور است كه در اين قانون به اختصار سازمان ناميده مي شود.
ماده 3 ـ كليه اتباع ايراني مقيم ايران مي توانند سرپرستي كودكان و نوجوانان مشمول اين قانون را با رعايت مقررات مندرج در آن و با حكم دادگاه صالح بر عهده گيرند.
ماده 4 ـ ايرانيان مقيم خارج از كشور مي توانند تقاضاي سرپرستي خود را از طريق سفارتخانه يا دفاتر حفاظت از منافع جمهوري اسلامي ايران به سازمان تقديم نمايند. سفارتخانه ها و يا دفاتر ياد شده موظفند
در اجراي اين قانون، با سازمان همكاري نمايند و سازمان موظف است با حكم دادگاه صالح به درخواست متقاضي رسيدگي نمايد.
ماده 5 ـ افراد زير ميتوانند سرپرستي كودكان و نوجوانان مشمول اين قانون را از سازمان درخواست نمايند.
الف ـ زن و شوهري كه پنج سال از تاريخ ازدواج آنان گذشته باشد و از اين ازدواج صاحب فرزند نشده باشند، مشروط به اين كه حداقل يكي از آنان بيش از سي سال سن داشته باشد.
ب ـ زن و شوهر داراي فرزند مشروط بر اين كه حداقل يكي از آنان بيش از سي سال سن داشته باشد.
ج ـ دختران و زنان بدون شوهر، در صورتي كه حداقل سي سال سن داشته باشند، منحصراً حق سرپرستي اناث را خواهند داشت.
تبصره 1 ـ چنانچه به تشخيص سازمان پزشكي قانوني امكان بچه دار شدن زوجين وجود نداشته باشد، درخواست كنندگان از شرط مدت پنج سال مقرر در بند (الف) اين ماده مستثني مي باشند.
تبصره 2 ـ چنانچه درخواست كنندگان سرپرستي از بستگان كودك يا نوجوان باشند، دادگاه با اخذ نظر سازمان و با رعايت مصلحت كودك و نوجوان مي تواند آنان را از برخي شرايط مقرر در اين ماده مستثني نمايد.
تبصره 3 ـ اولويت در پذيرش سرپرستي به ترتيب با زن و شوهر بدون فرزند، سپس زنان و دختران بدون شوهر فاقد فرزند و در نهايت زن و شوهر داراي فرزند است.
تبصره 4 ـ درخواست كنندگان كمتر از پنجاه سال سن، نسبت به درخواست كنندگاني كه پنجاه سال و بيشتر دارند، در شرايط مساوي اولويت دارند.
تبصره 5 ـ در مواردي كه زن و شوهر درخواست كننده سرپرستي باشند، درخواست بايد به طور مشترك از طرف آنان تنظيم و ارائه گردد.
ماده 6 ـ درخواست كنندگان سرپرستي بايد داراي شرايط زير باشند:
الف ـ تقيّد به انجام واجبات و ترك محرمات
ب ـ عدم محكوميت جزائي مؤثر با رعايت موارد مقرر در قانون مجازات اسلامي
ج ـ تمكن مالي
د ـ عدم حجر
هـ ـ سلامت جسمي و رواني لازم و توانايي عملي براي نگهداري و تربيت كودكان و نوجوانان تحت سرپرستي
و ـ نداشتن اعتياد به مواد مخدر، مواد روانگردان و الكل
ز ـ صلاحيت اخلاقي
ح ـ عدم ابتلاء به بيماري هاي واگير و يا صعب العلاج
ط ـ اعتقاد به يكي از اديان مصرح در قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران
تبصره 1 ـ رعايت اشتـراكات ديني مـيان سرپرسـت و افراد تحت سـرپرستي الزامي است. دادگاه صالح با رعايت مصلحت كودك و نوجوان غيرمسلمان، سرپرستي وي را به درخواست كنندگان مسلمان مي سپارد.
تبصره 2 ـ در صورتي كه متقاضي سرپرستي، ادعاي يافتن طفلي را بنمايد و ادعاي وي در دادگاه ثابت شود، چنانچه واجد شرايط مندرج در اين قانون براي سرپرستي باشد در اولويت واگذاري سرپرستي قرار مي گيرد.
ماده 7 ـ درخواست كنندگان نمي توانند بيش از دو كودك يا نوجوان را سرپرستي نمايند مگر در مواردي كه كودكان يا نوجوانان تحت سرپرستي، اعضاي يك خانواده باشند.
ماده 8 ـ سپردن سرپرستي افراد موضوع اين قانون در صورتي مجاز است كه داراي يكي از شرايط ذيل باشند:
الف ـ امكان شناخت هيچ يك از پدر، مادر و جد پدري آنان وجود نداشته باشد.
ب ـ پدر، مادر، جد پدري و وصي منصوب از سوي ولي قهري آنان در قيد حيات نباشند.
ج ـ افرادي كه سرپرستي آنان به موجب حكم مراجع صلاحيتدار به سازمان سپرده گرديده و تا زمان دو سال از تاريخ سپردن آنان به سازمان، پدر يا مادر و يا جد پدري و وصي منصوب از سوي ولي قهري براي سرپرستي آنان مراجعه ننموده باشند.
د ـ هيچ يك از پدر، مادر و جد پدري آنان و وصي منصوب از سوي ولي قهري صلاحيت سرپرستي را نداشته باشند و به تشخيص دادگاه صالح اين امر حتي با ضم امين يا ناظر نيز حاصل نشود.
تبصره 1 ـ چنانچه پدر يا مادر يا جد پدري كودك يا نوجوان و وصي منصوب از سوي ولي قهري مراجعه كنند، دادگاه در صورتي كه آنان را واجد صلاحيت لازم ولو با ضم امين يا ناظر تشخيص دهد و مفسده مهمي نيز كودك يا نوجوان را تهديد نكند؛ با اخذ نظر سازمان با رعايت حق حضانت مادر و تقدم آن نسبت به استرداد آنان حكم صادر مي كند در غير اين صورت حكم سرپرستي ابقاء مي شود.
تبصره 2 ـ در صورت وجود اقارب طبقه دوم و تقاضاي هر يك از آنان و وجود شرايط، سرپرستي به وي واگذار مي شود و در صورت تعدد تقاضا و يكساني شرايط متقاضيان، سرپرست با قرعه انتخاب مي گردد. در صورت نبود اقارب طبقه دوم بين اقارب طبقه سوم بدين نحو عمل مي شود.
ماده 9 ـ كليه كودكان و نوجوانان نابالغ و نيز افراد بالغ زير شانزده سال كه به تشخيص دادگاه، عدم رشد و يا نياز آنان به سرپرستي احراز شود و واجد شرايط مذكور در ماده (8) اين قانون باشند، مشمول مفاد اين قانون مي گردند.
ماده 10 ـ در كليه مواردي كه هيچ يك از پدر، مادر يا جد پدري يا وصي منصوب از سوي ولي قهري صلاحيت سرپرستي را ولو با ضم امين يا ناظر نداشته باشند، دادگاه مي تواند مطابق اين قانون و با رعايت مواد (1184) و (1187) قانون مدني و با اخذ نظر مشورتي سازمان، مسؤوليت قيم يا امين مذكور در اين مواد را به يكي از درخواست كنندگان سرپرستي واگذار نمايد.
ماده 11 ـ تقاضانامه درخواست كنندگان سرپرستي بايد به سازمان ارائه گردد و سازمان مكلف است حداكثر پس از دو ماه نسبت به اعلام نظر كارشناسي آن را به دادگاه صالح تقديم دارد. دادگاه با احراز شرايط مقرر در اين قانون و با لحاظ نظريه سازمان، نسبت به صدور قرار سرپرستي آزمايشي ششماهه اقدام مي نمايد. قرار صادره به دادستان، متقاضي و سازمان ابلاغ مي گردد.
ماده 12 ـ دادگاه مي تواند در دوره سرپرستي آزمايشي، در صورت زوال و يا عدم تحقق هر يك از شرايط مقرر در اين قانون به تقاضاي دادستان و يا سرپرست منحصر يا سرپرستان كودك يا نوجوان و با اطلاع قبلي سازمان و همچنين با تقاضاي سازمان قرار صادره را فسخ نمايد.
ماده 13 ـ پس از پايان دوره سرپرستي آزمايشي، دادگاه با لحاظ نظر سازمان و با رعايت مفاد مواد (14) و (15) اين قانون، اقدام به صدور حكم سرپرستي و ابلاغ آن به اشخاص مذكور در ماده (11) مي نمايد.
ماده 14 ـ دادگاه در صورتي حكم سرپرستي صادر مي نمايد كه درخواست كننده سرپرستي بخشـي از اموال يا حقوق خـود را به كودك يا نوجـوان تحت سرپرستي تمليك كند. تشخيص نوع و ميزان مال يا حقوق مزبور با دادگاه است. در مواردي كه دادگاه تشخيص دهد اخذ تضمين عيني از درخواست كننده ممكن يا به مصلحت نيست و سرپرستي كودك يا نوجوان ضرورت داشته باشد، دستور اخذ تعهد كتبي به تمليك بخشي از اموال يا حقوق در آينده را صادر و پس از قبول درخواست كننده و انجام دستور، حكم سرپرستي صادر مي كند.
تبصره ـ در صورتي كه دادگاه تشخيص دهد اعطاي سرپرستي بدون اجراي مفاد اين ماده به مصلحت كودك يا نوجوان مي باشد، به صدور حكم سرپرستي اقدام مي نمايد.
ماده 15 ـ درخواست كننده منحصر يا درخواست كنندگان سرپرستي بايد متعهد گردند كه تمامي هزينه هاي مربوط به نگهداري و تربيت و تحصيل افراد تحت سرپرستي را تأمين نمايند. اين حكم حتي پس از فوت سرپرست منحصر يا سرپرستان نيز تا تعيين سرپرست جديد، براي كودك يا نوجوان جاري مي باشد. بدين منظور سرپرست منحصر يا سرپرستان، موظفند با نظر سازمان خود را نزد يكي از شركتهاي بيمه به نفع كودك يا نوجوان تحت سرپرستي بيمه عمر كنند.
تبصره ـ در صورتي كه دادگاه تشخيص دهد اعطاي سرپرستي بدون اجراي مفاد اين ماده به مصلحت كودك يا نوجوان مي باشد به صدور حكم سرپرستي اقدام مي كند.
ماده 16 ـ اموالي كه در مالكيت صغير تحت سرپرستي قرار دارد در صورتي اداره آن به سرپرست موضوع اين قانون سپرده مي شود كه طفل فاقد ولي قهري باشد و يا ولي قهري وي براي اداره اموال او شخصي را تعيين نكرده باشد و مرجع صالح قضائي قيمومت طفل را بر عهده سرپرست قرار داده باشد.
ماده 17 ـ تكاليف سرپرست نسبت به كودك يا نوجوان از لحاظ نگهداري، تربيت و نفقه، با رعايت تبصره ماده (15) و احترام، نظير تكاليف والدين نسبت به اولاد است. كودك يا نوجوان تحت سرپرستي نيز مكلف است نسبت به سرپرست، احترامات متناسب با شأن وي را رعايت كند.
